Rasti i Bregoviçit është një rast ideal për turbokozmopolistët postmodernist, që na i la në trashëgimi “martesa” e komunizmit stalinist të tipit më të egër dhe më të vrazhdë të qeverisjes ndonjëherë me njerëz!? Rasti i Bregoviçit është poashtu një dëshmi e gjallë për tē parē aktivimin vullnetar të ca ish gazetarëve, sikurse i frustruari mercenari dhe frymëzuesi i turbokozmopolizmit postmodenrnist.
Çdo gjë do ishte ok, sikur i njejti të mos bënte “kujdestarinë” e një kinse security kulturor, i cili sa herë që krijojen situata si kjo me Bregoviçin “aktivizohen” sikurse celular e fjetura të Al Kaides!? Avokatura që i bë Meri Baze, bashkë me thafeb e (serbiy më serb se çdo serb i Serbisë) Mustafa Nanos dhe të tjerëve, që përvec protagonizmit mediatik po e materializojnë edhe materialisht nga burimet serbi-ruse.
Turbokozmopolizmi i i inkurajuar nga këta “ushtar shvejkian” (në fakt serbian!?), nuk duhet asesi të lejohet të zgjërohet dhe të marr përmasat e një ideologjie e aq më pak histerie kinse tē dobishme e shqiptarisë! Arsyet janë të shumta, por kryesorja është se nuk duhet të lejojmë që të me vetëdije tē plotē, të qojnë “ujē në mulli të Serbisë”!?”Mulli”, i cili përmes tipave të këtyre mercenarëve mediatik, e në emër të kinse një kozmopolitizmi serbo-shqiptar, po mundohet të na shet “dushk për gogëla”. Ky tip turbokozmopolizmi, jo vetëm që është i hershëm (sepse s’i ka ardhe “koha e lindjes”); i panevojshëm (shkaku i shtetësisë ende të brisht kosovare): por, ëahtë ēshtë i mjerē (edhe si ide edhe si koncept e edhe si iniciativë) dhe tejet zuzar (sjelljet e tyre të stilit të rrugaçërisë)!
Shkruan: Fadil MALOKU
