Kur armiqt mendojn se ke marr fund
Nën rrënojën e trupit tënd të shembur
Merr frymë thellë dhe mblidhe forcën
Ngrihu n’këmb e vazhdo jetën!
Dhimbjen tënde mbaje n’shpirt
Brenda teje le të zihet si vullkan
Mos e nxjerr në sipërfaqe
Për t’i knaqë miqt e rrejshëm!
Ti je vetja askush si ti
Hallet tua ndaj me vetën
Për të dobëtit dhuro mirësi
Shpirtit tënd fali qetësi
Armiqt tu vriti me heshtje!
Shkruan: Abdullah V. THAÇI
