Kishim njëherë një figurë të nderuar në historinë e Shqipërisë, një nënë e quajtur Nënë Kosova. Ajo ishte një personazh i respektuar, simbol i rezistencës dhe përkushtimit për lirinë e vendit. Nënë Kosova kishte shtatë fëmijë, gjashtë djem dhe një vajzë, të cilët kishin një rol të rëndësishëm në këtë histori të shkëlqyer. Emrat e tyre ishin Ideali, Rezistenca, Kushtrimi, Luftëtari, Çlirimi, Zaptimi dhe Nënshtrimi.
Ideali ishte fëmija më i ndjeshëm i Nënës Kosova. Ai ndjekte ëndrrat dhe vizionet për një Shqipëri të lirë dhe të bashkuar. Ai përjetonte vlerat e lirisë dhe drejtësisë dhe ishte frymëzim për të tjerët në kërkimin e idealeve të tyre.
Rezistenca ishte një fëmijë i guximshëm dhe e vendosur. Ajo nuk pranoi kurrë të kapitulojë përballë forcave të padrejta dhe ishte gjithmonë gati të përballej me sfidat për të mbrojtur lirinë dhe të drejtat e njeriut. Rezistenca ishte shembull i shkëlqyeshëm i vendosmërisë dhe forcës përballë sfidave.
Kushtrimi, me emrin e tij të fortë dhe zërin e lartë, ishte një fëmijë që thërriste për solidaritet dhe bashkëpunim. Ai kishte një zë të fuqishëm për të mobilizuar njerëzit dhe kishte një vend të veçantë në zemrat e shqiptarëve për unitetin dhe fuqinë e tij.
Luftëtari ishte një fëmijë i vendosur për të luftuar për lirinë. Ai ishte i armatosur me guxim dhe kurajo dhe nuk kishte frikë për të mbrojtur vlerat dhe identitetin e Shqipërisë. Luftëtari ishte simbol i forcës dhe rezistencës në përballje me armiqësinë.
Çlirimi ishte fëmijë që shfaqte një energji të pabesueshme për të shpëtuar dhe çliruar vendin e tij nga pushtuesit. Ai kishte një vizion për liri dhe pavarësi dhe ishte gati të bënte gjithçka për ta arritur atë. Çlirimi ishte burim shprese dhe frymëzimi për të gjithë ata që vuajtën nën okupacion.
Zaptimi ishte fëmijë i interesuar kryesisht për kontrollin dhe sundimin. Ai dëshironte të zaptonte çdo territor dhe të kontrollonte çdo aspekt të jetës. Megjithëse sjellja e tij mund të dukej e çuditshme, ai shihej si një sfidë e vërtetë për ata që donin të ruanin lirinë dhe pavarësinë e tyre.
Nënshtrimi ishte fëmija i fundit i Nënës Kosova, dhe emri i tij tregon karakterin e tij. Ai ishte person i poshtëruar dhe nën kontrollin e të tjerëve. Nënshtrimi nuk guxonte të ndërmerrte veprime për të përmbushur ëndrrat dhe dëshirat e tij, duke lënë vendin e vendimmarrjes te të tjerët.
Nënë Kosova dhe fëmijët e saj ishin simbol i mungesës së koordinimit dhe absurditetit që ndodhi në historinë e re të Kosovës. Në vend që të kishte unitet dhe vizion të qartë, ata ishin një grup i përplasur dhe i paqëndrueshëm i personaliteteve të ndryshme.
Dhe kështu, historia e tyre mbetet një mësim për ne të gjithë, për të mos rënë në vështirësitë e absurditetit dhe për të gjetur unitet dhe qëllim në luftën për liri dhe demokraci. Vetëm nëpërmjet koordinimit dhe qëllimeve të qarta mund të triumfojmë mbi sfidat e vështira që na dalin në rrugë.
Shkruan: Blerim SARAMATI
* Shkrimet në këtë rubrikë nuk shprehin qëndrimet e 04 Online
