Për dy javët e fundit, ka qenë një realitet i hidhur dhe i paimagjinueshëm – një luftë e re në mes të Evropës sonë të përbashkët. Presidenti Putin thotë se po vepron në vetëmbrojtje të Ukrainës. Por e gjithë bota e pa atë duke mbledhur trupa për muaj të tërë në përgatitje për sulmin e tij. Presidenti rus thotë se ai duhet të mbrojë njerëzit që flasin rusisht nga agresioni.
Por e gjithë bota e sheh ushtrinë e tij duke bombarduar shtëpitë e ukrainasve rusisht-folës në Kharkiv. Dhe ai thotë se Rusia po dërgon trupa paqeruajtëse. Por tanket e tij nuk sjellin paqe – ato sjellin vdekje dhe shkatërrim.
Lufta e Presidentit Putin ka vrarë tashmë mijëra, ka copëtuar qindra mijëra familje dhe ka zhvendosur më shumë se 2 milionë njerëz nga shtëpitë e tyre. Me vetëm një qese plastike, njerëzit nisen në një të ardhme të pasigurt larg shtëpisë së tyre dhe njerëzve të tyre të dashur.
Me luftën e tij, presidenti rus nuk po sulmon vetëm Ukrainën, por edhe paqen tonë evropiane dhe rendin tonë ndërkombëtar. Lufta e tij shënon një pikë kthese: ai dëshiron që ligji i asaj që supozohet se është më i fortë të zbatohet përsëri në Evropë – dhe ai mbështetet në politikat agresive të fuqive të mëdha.
Por është e kundërta e forcës për t’i bërë pritë fqinjit tuaj më të vogël. Lufta e Presidentit Putin po sjell katastrofë jo vetëm në Ukrainë, por edhe në Rusi. Në nivel ndërkombëtar, regjimi i tij është i izoluar. Askund nuk ishte më e qartë se javën e kaluar në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, e cila me shumicë dërrmuese votoi në favor të një rezolute që e cilësonte pushtimin rus të Ukrainës një libër flagrant të së drejtës ndërkombëtare.
Fakti që të gjitha shtetet votuese të Ballkanit Perëndimor dhe Gjermania morën një qëndrim të përbashkët ishte një angazhim i përbashkët i fortë dhe i rëndësishëm. Sepse veçanërisht në momente si tani ne duhet të qëndrojmë së bashku: për vlerat evropiane, ligjin ndërkombëtar dhe kartën e Kombeve të Bashkuara – dhe kundër agresionit që shkel të drejtën ndërkombëtare.
Këtij qëllimi i shërbejnë edhe ato sanksionet e paprecedentë të BE-s, me të cilat ne e bëjmë të qartë se nuk mund të ekzistojnë marrëdhënie normale ekonomike dhe financiare me këdo që thyen rregullat ndërkombëtare.
Lufta sjell vdekje dhe shkatërrim – askush në Evropë nuk e di këtë më mirë se ju, njerëzit e Ballkanit Perëndimor. Imazhet e familjeve të arratisura dhe qyteteve të djegura në Ukrainë sjellin kujtime të momenteve më të errëta kur lufta solli vuajtje të pabesueshme për njerëzit e Ballkanit Perëndimor.
Dhe ata na tregojnë se paqja e sotme në Ballkanin Perëndimor mund të mos jetë e përsosur – por është e çmuar. Për nënat dhe baballarët, fëmijët e të cilëve tani po ndjekin shkollat dhe universitetet në Sarajevë, Beograd apo Prishtinë në vend që të vdesin si ushtarë në front.
Dhe e vlefshme për Evropën, sepse pa një Ballkan Perëndimor paqësor ekziston rreziku i destabilitetit në të gjithë kontinentin tonë.
Kështu që më shqetëson shumë të shoh konflikte të vjetra që ndizen sërish në rajon: cicërima dhe postera që lavdërojnë kriminelët e luftës.
Mosmarrëveshja për çështjet e statusit që përshkallëzohet në kërcënime dhe dhunë. Liderë politikë që kërkojnë të minojnë integritetin e një shteti të tërë, sepse kjo u shërben interesave të tyre personale. E gjithë kjo dëmton jo vetëm Ballkanin Perëndimor, por të gjithë ne në Evropë.
Kjo është arsyeja pse ne nuk duhet të shikojmë nga ana tjetër – veçanërisht jo sot, kur qetësia në lagjen tonë të përbashkët po prishet përsëri në mënyrë të padukshme.
Kjo është arsyeja pse situata në Ballkanin Perëndimor është kaq e rëndësishme për ne si qeveria e re gjermane. Për mua si ministre e jashtme gjermane – e formuar në rininë time nga imazhet e tmerrshme të luftërave në Ballkanin Perëndimor – kishte paqe dhe perspektiva ishte prioritet kryesor i BE-s.
Këtë e nënvizoj me udhëtimin tim aktual në Bosnje dhe Hercegovinë, Kosovë dhe Serbi në fillim të mandatit tim. Dhe si qeveri federale, ne kemi emëruar një të dërguar special për rajonin: Manuel Sarrazin.
Për mua, politika e jashtme do të thotë jo vetëm të vizitosh kryeqytetet, por edhe të dëgjosh shqetësimet dhe shqetësimet e shumë njerëzve në vende të tjera – veçanërisht tuajat. Ne jemi të bashkuar në një qëllim të përbashkët: të sigurojmë një paqe të çmuar në kohë të pasigurta që ankorojnë rajonin tuaj edhe më fort në Evropën tonë të përbashkët.
Sipas mendimit tonë, kjo kërkon tre gjëra: pajtim, demokraci të forta dhe ekonomi të lidhura në rrjet. Pajtimi nuk është i mundur pa kujtuar – ky është gjithashtu mësimi nga historia jonë gjermane. Megjithatë, fantazmat e së kaluarës nuk duhet të na bllokojnë rrugën drejt së ardhmes.
Kjo është arsyeja pse është kaq e rëndësishme që bashkësia ndërkombëtare të mos lejojë individët në Bosnje dhe Hercegovinë të destabilizojnë shtetin e tyre me fjalë dhe vepra të urrejtjes – kjo do të ishte një rrezik për të gjithë rajonin. Dhe në dialogun e normalizimit ndërmjet Serbisë dhe Kosovës, të dyja palët duhet të kalojnë mbi hijet e tyre – me guxim dhe pragmatizëm.
Pas tmerreve të Luftës së Dytë Botërore – në të cilën Gjermania solli gjithashtu vuajtje të papërshkrueshme në Ballkanin Perëndimor – ne ndërtuam Evropën tonë të përbashkët pas vitit 1945 mbi shtyllat e demokracisë dhe shtetit të së drejtës.
Dera e shtëpisë sonë evropiane është e hapur – mbi këto shtylla duhet të mbështetet edhe jeta e njerëzve të Ballkanit Perëndimor dhe vendeve të tyre. Për ta bërë këtë, ata kanë nevojë për gjyqtarë që luftojnë korrupsionin dhe krimin e organizuar.
Ata kanë nevojë për zyrtarë që mund të ndihmojnë qytetarët pa ryshfet. Dhe si demokraci të forta, ato kanë nevojë për një pluralizëm që lejon profesionistët e medias të raportojnë lirisht dhe në mënyrë kritike.
Sundimi i ligjit është gjithashtu baza e suksesit ekonomik. Gjermania mbetet partneri më i rëndësishëm tregtar dhe investues i Ballkanit Perëndimor. Në të ardhmen, ne duam të lidhemi edhe më ngushtë me rajonin me politikën tonë të jashtme klimatike në tranzicionin energjetik.
Qeveria e re federale do të vazhdojë gjithashtu procesin e Berlinit të nisur nga Gjermania në 2014, i cili tashmë ka arritur shumë për bashkëpunimin rajonal – veçanërisht, për shembull, me organizatën rinore RYCO dhe heqjen e tarifave të roaming.
Detyra tani është zbatimi i planit të veprimit për tregun e përbashkët rajonal. Për shembull, ai parashikon njohjen reciproke të diplomave universitare dhe kualifikimeve profesionale – të rinjtë që duan të jenë të lëvizshëm përtej kufijve do të përfitonin veçanërisht nga kjo.
Jam i bindur se ashtu si Gjermania ishte në gjendje të gjente paqe në Bashkimin Evropian vetëm pas vitit 1945, ne gjithashtu kemi nevojë për të gjashtë vendet e Ballkanit Perëndimor në Bashkimin Evropian për paqe të qëndrueshme në kontinentin tonë. BE nuk mund të formulojmë vetëm pritshmëri – ne gjithashtu duhet ta mbajmë fjalën tonë. E kuptoj zhgënjimin në rajon për vonesat e përsëritura.
Negociatat e anëtarësimit me Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut dhe liberalizimi i vizave Shengen për Kosovën – të dyja këto duhet të ndodhin më në fund tani. Bëhet fjalë për më shumë se negociata teknike. Bëhet fjalë për të ardhmen e Evropës sonë të përbashkët – dhe ka të bëjë me paqen që është kaq e rrezikuar dhe kaq e çmuar këto ditë.
