Maji është bërë dhjetori i ri për shumë nëna. Një muaj i mbushur me aktivitete, pritshmëri dhe lodhje mendore ekstreme. Pa dritat festive dhe këngët e Krishtlindjeve, por me të njëjtin ritëm të çmendur, ky është “Maycember”, muaji që ua merr shpirtin nënave.
Në Shtetet e Bashkuara, termi Maycember është kthyer në një fenomen viral për të përshkruar atë që shumë nëna përjetojnë në heshtje: fundin e vitit shkollor të mbushur me prova, festa, aktivitete, dhurata për mësueset, regjistrime për kampet verore dhe shumë të tjera, të gjitha mbi supe grash.
Nuk është thjesht stres, është ngarkesë mendore
Pas çdo kartoline falënderimi, çdo veshje për shfaqje artistike dhe çdo ëmbëlsirë të sjellë në klasë, qëndron një nënë që ka bërë vend në mendjen e saj mes punës, shtëpisë dhe kujdesit për fëmijët. Kjo përpjekje e padukshme quhet ngarkesë mendore, ose siç e përkufizon sociologia Allison Daminger, ngarkesë njohëse – përgjegjësia për të planifikuar, organizuar dhe kujtuar gjithçka që ka të bëjë me jetën familjare. Dhe statistikat e konfirmojnë: edhe në çiftet ku thuhet se detyrat ndahen, barra mendore bie më së shumti mbi gratë.
Konsumimi që është bërë normal
Sipas një raporti të Gallup të vitit 2024, gratë në punë janë grupi më i ekspozuar ndaj stresit dhe konsumimit emocional (burnout) në SHBA. Nëna që përpiqen çdo ditë të balancojnë punën dhe jetën familjare kanë 81% më shumë gjasa të ndihen të rraskapitura krahasuar me gratë pa fëmijë.
Por kjo nuk është çështje organizimi personal: është një sistem që vendos të gjithë presionin mbi nënat pa ofruar mbështetje reale. Asnjë rrjet sigurie, asnjë tolerancë për gabime, vetëm afate dhe pritshmëri.
Paradoksi i Ditës së Nënës
Në kulmin e këtij kaosi, vjen Dita e Nënës. Lulet dhe kartolinat nuk mjaftojnë kur lodhja është e përditshme dhe sistemi injoron nevojat themelore të nënave.
Maycember është një pasqyrë e pamëshirshme
Kjo lodhje kolektive tregon më shumë sesa një periudhë stresuese – është një pasqyrë e një shoqërie që pret mrekulli nga nënat çdo ditë, por i gjykon kur ato rrëzohen. Një ekonomi kujdesi e ndërtuar mbi punën e padukshme të grave, pa vlerësim e pa mbrojtje.
Siç ka shkruar gazetarja Elizabeth Tenety: “Nënat nuk kanë nevojë për një mëngjes festiv. Kanë nevojë për kohë, barazi dhe politika konkrete.”
