Gjeneratat e reja nuk duhet të harrojnë se në ish Jugosllavi ndodhën pesē luftëra, që i bëri Serbia, shkaku i pretendimit për t’i dominuar sllovenët, kroatët, boshnjakët, malazezët dhe sidomos shqiptarët. Është tërësisht e kuptueshme që në këtë “odisejadë” çlirimtare, kundruall ish regjimit dhe diktaturës serbe, kombet e apostrofuara ishin plotësisht të vetëdijshme që pa një kundërvënie ushtarake ndaj këtij regjimi ishte u pamundur si çlirimi ashtu edhe liria. Shikuar nga ky këndëvështrim, është e natyrshme që të lindin edhe dyshimet për këtë periudhë të së kaluarës.
Problemi qëndron që Gjykimi kolektiv ndërkombëtar, për krimet e supozuara nga cila do palë “ndërluftuese”, duket që janë shunë selektive. Ngase, nuk mund të ken tretman e status të njejtë si agresori (ish regjimi serb i Millosheviqit) ashtu edhe viktima (civilët slloven, kroat, boshnjak, e sidomos shqiptar)! Pra pa u përmbyll ky kapitull i përgjegjësve (që duhet të ushtrohet përmes; denacifikimit) bashkë me ate të viktimave të këtyre luftërave të ndodhura në ish hapsirat e Ballkanit Perëndimor, nuk mund të ket as paqë, as siguri e stabilitet, e as demokraci. Kroacia, Bosnja dhe Kosova me aktin dhe faktin e pranimit të “gjykimit dhe hetimit” për dyshimet e ngritura për “krimet” e supozuara, sukcesivisht e dëshmuan pjesën e përgjegjësisë për këtë periudhë të zymtë për këta popuj e shtete. Problem mbeten vetëm aktet dhe gjenocidi serb, për të cilin po kjo “bashkësi ndërkombëtare” (Washingtoni e Brukseli) ende nuk ka shfaqur as interesim e as guxim (jo moral po institucional!) që t’i denoncoj publikisht!? Këto qendra vebdinarrëse, nuk patën guxim ta dënojnë Serbinë, as në rastin e atakut të sovranitetit, kur Radojçiq me grupin e tij terorrist sulmoj Kosovën, e as në rastin e sulmit terorrist mbi nfrastrukturën kritike…
Kur është në pyetje Kosova, preteksti i kësaj Gjykate ishte investigimi për dyshimet rreth kinse “trafikimin e organeve”, me ngritjet e aktakuzave individuale, po përfundon me AKUZA KUNDER UCK-s (lexo; lidershipit tl saj) si vlera më sublime e çlirimit të kosovareve nga zgjedha dhe hegjemonia serbe. Por, nëse flasim për krime dhe gjenocid, ajo adresë dihet botërisht. Ajo edhe pas gati tri dekadave ende “banon” në Beograd. Sepse, UÇK-ja si vlerë sublime historike është e pamundur t’i ketë; shpërngulur mbi 1 milion shqiptar etnik në vitin 1999; t’i ketê vratë mbi 15.000 mijë civil; t’i ketë dhunuar mbi 20.000 mijë femra shqiptare; t’i ketë shkatërruar mbi 200.000 mijë shtëpi:…Pra, Serbia ishte ajo që është dashtë të dënohet për veprimet e saja të pa para gjenocidale që nga lufta e dytë botërore, e jo Kosova dhe çlirimtarët e sajë…
Shkruan: Fadil MALOKU – Profesor i Sociologjisë në Fakultetin Filozofik në Universitetin “Hasan Prishtina”
* Shkrimet në këtë rubrikë nuk shprehin qëndrimet e 04 Online
