Ish-presidenti amerikan, Bill Clinton, ka thënë që situata në Kosovë dhe Bosnje Hercegovinë gjatë luftës ia kishte kujtuar situatën e segregacionit në Amerikë, periudhë në të cilën ishte rritur ai.
“Kur e pashë duke ndodhur në Kosovë dhe në Bosnje gjithë ato vite më parë kur isha president e pashë të ndodhë si djalë i ri në vendlindjen time. Për fëmijëve që u mohohej e drejta të shkonin në shkollë me mua për shkak të racës së tyre”, ka deklaruar Clintoni gjatë vizitës së tij në Shqipëri.
“Sa herë e kam parë këtë gjë në jetën time shumë të gjatë, kurrë nuk ka pasur lidhje me të vërtetën në zemër të vet por është bërë për të fituar pushtet, dominim dhe kontroll pa asnjë llogaridhënie nga ata njerëz të cilët shtynë kufijtë dhe mendojnë që disa njerëz janë krijuar të epërm nga Zoti”.
“Për të gjithë ju në Shqipëri sot, për ata prej jush që shërbejnë në qeveri dhe ata të cilëve u shërbehet, për rininë e jashtëzakonshme, dhe praninë e grave në këtë qeveri, për të rinjtë mbresëlënës që folën, disa prej të cilëve mbajnë emrin tim e disa të tjerë emrin e familjarëve të mi, ju kërkoj të mos dekurajoheni përballë asaj çfarë po ndodh sepse këto probleme i kanë rrënjët te një impuls që është më i vjetër se shtetet-kombe, më i lashtë se edhe besimet tona fetare”.
Për Clintonin, sipas tij, mësuesi më i mirë kanë qenë vrojtimet e gjërave që i kishte parë si fëmijë duke u rritur me në krye nderin si vlerë.
“Edhe njëherë, e kam të vështirë të them diçka për atë që është bërë e thënë sot, përveç se mësimet thelbësore të jetës sime në politikë nuk janë ato që mësova unë universitet apo edhe në valën e zgjedhjeve, apo në sallonet e diskutimeve të qeverisë. I kam mësuar kur isha vetëm një djalë i vogël që rritesha duke parën njerëzit duke jetuar jetën e tyre dhe jam ndier përherë që fjala dhe nderi kishin një vlerë konstante për gjithkënd”.
“Në këtë moment mendoj që është e rëndësishme që ne të pranojmë fort dhe qartë që dallimet tona kanë rëndësi, sepse askush nuk ka të drejtë gjatë tërë kohës dhe duhet të ndihemi të lirë t’i shprehim ato dhe duhet të jemi në gjendje që ta dëgjojmë njëri-tjetrin por duhet të mos harrojmë që e vetmja mënyrë me të cilën vërtet mund të kenë vlerë dallimet tona dhe e vetmja mënyrë me të cilën duhet të lejojmë të gjithë të kenë zërin e tyre është nëse themi fort dhe qartë se të qenët njerëz e humanizmi ynë i përbashkët vlen më shumë”.
