David Phillip Vetter kaloi 9 muaj në barkun e nënës së tij dhe vetëm disa sekonda pas lindjes, ai u vendos brenda një qeseje plastike nga e cila nuk doli kurrë më pasi vuante nga një gjendje e rrallë e quajtur SCID, si pasojë e së cilës nuk kishte sistem imunitar funksional.
Historia e tij emocionon ende sot, më shumë se 50 vjet pas lindjes. David erdhi në jetë në shtator të 1971-shit, në Teksas. Ai ishte fëmija i tretë i prindërve të tij Carol Ann dhe David. Ata kishin një vajzë, Katherine dhe më vonë një djalë, David Joseph, i cili vdiq në foshnjëri, nga SCID (imunodefiçencë e rëndë e kombinuar). Kur çifti zbuloi se po prisnin një djalë tjetër, mjekët thanë se do të kishte 50% mundësi që edhe ai të kishte SCID.
Specialistët menduan se masa e mbajtjes së Davidit në plastikë, në flluskë sterile do të ishte vetëm për një periudhë të shkurtër, ndërsa ata kërkuan dhe gjetën një kurë për SCID. Ata menduan se djali do ta tejkalonte SCID deri në moshën 2-vjeçare. Përfundimisht, Davidi u mbyll në flluskë gjatë gjithë jetës së tij për t’u mbrojtur kundër viruseve dhe baktereve që mund të kishin qenë fatale për të.
Stafi i Qendrës Spitalore të Teksasit, ku Davidi kaloi 5 vitet e para të jetës së tij, shtronte pyetjen nëse ishte etike të rrisësh një fëmijë brenda një flluskë dhe ata përfundimisht ranë dakord se ishte.
Çdo gjë e vetme që merrte djali—ushqim, ujë, pelena, veshje, libra—duhej të sterilizohej dhe të futej përmes kapakut. Këto qendra izolimi u projektuan nga inxhinierët e NASA-s, të cilët më vonë krijuan gjithashtu një kostum për Davidin, që i ngjante kostumit të një astronauti, në mënyrë që ai të mund të lëvizte lirshëm.
Falë kostumit hapësinor, i cili në atë kohë vlente 50,000 dollarë, nëna e Davidit, Carol Ann, mund ta mbante dhe përqafonte djalin e saj për herë të parë më 29 korrik 1977, kur David ishte 5 vjeç. Ndërsa opsionet mjekësore avancoheshin, kishte një shpresë të re për Davidin.
Në vitin 1983, mjekët prezantuan një procedurë të re—një transfuzion të palcës kockore. Katherine, motra e Davidit, doli vullnetare si donatore në një përpjekje për të shëruar sëmundjen e vëllait të saj. Mjerisht, 4 muaj më pas, vetëm në moshën 12 vjeçare, David Vetter ndërroi jetë nga limfoma, një kancer që më vonë u konfirmua se ishte futur në sistemin e tij nga virusi Epstein-Barr, i cili ishte i fjetur në palcën e motrës së tij.
David besohet se ka qenë personi i fundit që është vendosur ndonjëherë brenda një flluskë plastike. Spitali i Teksasit hapi më vonë Qendrën David — dedikuar kërkimit, diagnostikimit dhe trajtimit të mangësive imune. Sot, falë djalit dhe trashëgimisë që ai la pas, tani ekzistojnë ligje që lejojnë panelet e shqyrtimit të të porsalindurve. Për më tepër, shumë fëmijë që vuajnë nga SCID diagnostikohen herët dhe tani mund të bëjnë jetë të shëndetshme dhe normale. Një mjek i njohur tha se ‘Ajo që na dha Davidi ishte një mësim i fuqishëm në shumë fusha të mjekësisë dhe në vetë jetën’.
Në epitafin e gurit të varrit të David Vetter shkruhet: “Ai nuk e preku kurrë botën, por bota u prek nga ai”.
